Hallo iedereen! Nou, hier ben ik dan, live vanuit een van Amerika's verenigde staten. Ik moet je zeggen; ik vind het nu al lastig om alles weer in het Nederlands te schrijven. Echt, als je er eenmaal bent wen je zo snel aan die taal, alsof je nooit anders hebt gedaan. Maargoed, jullie willen vast wel iets weten over de reis en hoe het hier nu is. En als je dat niet wilt weten kun je nu het venster sluiten want ik ga er dus wel wat over schrijven. Ben je er nog? Want ik ga beginnen hoor. Oh als je denkt wat ouwehoert ie veel op dit uur; ondanks dat drugs hier overal verboden zijn heeft een Amerikaanse dame hier wel gewoon wiet bij zich. De rest laat zich raden. Oh trouwens, denk maar niet dat ze het hier roken, want dan ruiken ze het en dat mag niet, want het is illegaal. Dit kind heeft er een
vaporizer omheen, een soort van ventilator/waterpijp-achtige contructie, wat er voor zorgt dat je omgeving er niks van ruikt. Rare lui. Maargoed ik ga nu echt met m'n verhaal beginnen. Theoretisch gezien ben ik hier nu een dag, op moment van schrijven is de locale tijd half tien 's avonds. Ik heb echter het gevoel dat ik hier iets van 2 dagen ben omdat ik een behoorlijke reis achter de boeg heb gehad. Laat ik beginnen bij het begin. Rond negen uur 's ochtends Nederlandse tijd heb ik afscheid genomen van mijn ouders en Eric op Schiphol, waar mijn tuig om kwart over tien vertrok richting Minneapolis. Ik zat naast een aardige Afrikaanse man die me trots vertelde dat ie tourist-hunter was. Omdat ik bijna niet geloofde dat ik naast een heuze moordenaar zat vroeg ik maar gelijk wat ie daarmee bedoelde. De beste man heeft een reservaat in Tanzania, bij de Kilimanjaro, waar hij dus touristen wil hebben. Hij is op doorreis naar Dallas om daar een reisbureau geïnteresseerd te krijgen om met 'm zaken te doen. De vlucht opzich duurde 9 uur en 1 minuut en gedurende die tijd kon ik me vermaken met het entertainment apparaat voor me. Daar kon ik muziek luisteren enzo. Ook was er een suffe quiz waar meerdere passagiers aan konden meedoen. Met krankzinnige vragen over de snelheid van het licht en wie Benny Hill heeft bezocht toen ie in het ziekenhuis lag ben ik zelfs 1 keer eerste geworden. Joepi. Goed, laat ik je de rest van de onzin besparen. Eenmaal aangekomen in Minneapolis wensste ik touristhunter een goed jachtseizoen toe en moest ik m'n vingerafdrukken geven en in een camera kijken en werd gecheckt of m'n visum wel in orde was, ja je komt de States echt niet meer op de
Willem de Kooning manier binnen. Ik moest m'n hele bagage zooi ook ook weer ontdoen van m'n laptop en camera's en de hele reut inclusief m'n schoenen en m'n riem door een appart apparaat halen, om vervolgens gesommeerd te worden de zooi weer snel in te pakken en m'n schoenen aan te doen. Het zal er wel bijhoren. M'n volgende vliegtuig naar San Fransisco kon ik vrij gemakkelijk vinden door een hulpzame vrouw die me een plattegrondje van de luchthaven gaf. Ik kwam ook nog een aardige kerel tegen die me erop wees dat m'n gulp openstond, hoe attent is dát. In Minneapolis was het ineens nog maar 1 uur 's middags trouwens, een hele malle gewaarwording; ik heb de hele 16 uur durende reis alleen maar daglicht gezien, het wou maar niet donker worden. Goed, het tuig naar San Fran vertrekt. Wat trouwens een onwijs toffe ervaring op zich is! Vliegen! Opstijgen vooral! Walibi eat your heart out. Eerst begint het voertuig een paar rondjes te rijden en bij elke bocht dacht ik nu gaat het gebeuren. Maar nee, en ineens begint ie een straal gas te geven! viooooooewhiiii, en je wordt een beetje tegen de rugleuning gedrukt. En dan gaat ie ook nog ineens stijl omhoog!Hij komt los van de grond en hoppa! Je vliegt. Degenen die al eens hebben gevlogen weten wat ik bedoel en weten ook dat de woorden die ik gebruikte de lading totaal niet dekken. Volgens mij heeft iedereen die dit leest überhaupt al eens een keer gevlogen en sta ik nu tegen een boom te lullen. Laten we maar verder gaan. Rond zes uur 's avonds locale tijd kwam ik dan eindelijk in San Fransisco aan, het vliegtuig vloog er schuin overheen zodat ik het allemaal kon zien liggen met een goddelijke partij zonnestralen van een ondergaande zon over zich heen. Eenmaal aangekomen en uitgestapt was het donker en moest ik met de plaatselijke metro-achtige voorziening naar de school zien te komen. Ik was op dat moment behoorlijk naar de kloten en vanaf toen begon het erg zwaar te worden. Slapen in een vliegtuig is me namelijk maar 1 uurtje gelukt. Het metro-tripje (
BART) duurde ongeveer een klein uur en vanaf het station was het zoeken geblazen, ik liep natuurlijk veel te ver maar gelukkig besefte ik me dat ik onnodig energie aan het verbruiken was en dat het toch niet zo ver kon zijn. Eenmaal terug kwam ik bij 2 bewakers van het schoolcomplex terecht. De boel wordt er 24 uur per dag bewaakt en ik werd gewaarschuwd 's avonds niet alleen de straat op te gaan omdat er vooral daar rond dat tijdstip veel tuig op straat loopt. Die twee bewakers vonden het heel wat dat ik rechtstreeks uit Holland kwam en eentje beantwoorde mijn vermoeidheid met het aanbieden van een lift in z'n jeep naar m'n slaapplaats ( voor de duidelijkheid, m'n school waar ik net m'n sleutel bij die bewakers heb opgehaald staat ergens anders dan m'n slaapplaats). Ik slaap in Webster Hall, een groot hotel-achtig iets waarvan de bovenste 2 verdiepingen betemd zijn voor
CCa studenten. Het gebouw heeft trouwens de sloomste lift OOIT. Toen ik op de vierde verdieping (waar m'n kamer is) aankwam had ik het idee dat ik 15 etages had gepasseerd met de lift. Ik werd verwelkomd door een kleine commisie die is ingesteld voor de buitenlandse studentjes, ik heb ze allemaal even de hand geschud en ben daarna rap naar bed gegaan, want ik was ka-pot. De volgende morgen werd ik wakker in m'n ruime kamer op een bed met een supermatras. Verder is er een groot bureau en een koelkastje te bekennen. Op m'n verdieping is verder een prima toilethok met een paar douches, een keuken en een lounge. De meeste mensen die hier rondlopen zitten hier al meer dan een jaar en ze zijn zó aardig. Iedereen wil even een praatje met je maken en ze helpen je met alles. Toen ik de straat opging zag ik de hele boel voor het eerst bij daglicht; wat een stad. Gebouwen zijn mooi en groot en bijna overal staan diverse bomen. Ik ben met de bus naar de School gereden en daar werd ik naar San Fransisco gestuurd, daar is de andere helft van de school. Ik ging weer met de BART naartoe en zag voor het eerst San Fransisco bij daglicht, dat vergeet je nooit meer; WAT een stad! In
San Fran heb ik me aangemeld en kreeg ik m'n studentenkaart en de hele reut die er bij hoort. Ik heb me ook ingeschreven voor m'n lessen. Ik ga per week tweemaal een
Painting 2 class volgen, een
Painting Workshop en
Illustration Tools. Voor die laatste moet ik met de
shuttle naar de afdeling in San Fransisco en de rest kan ik op het gebouw in Oakland volgen. Ze beginnen volgende week en vanaf dan heb ik twee week om nog te switchen. Eenmaal weer terug in Oakland ben ik met 2 mede Exchange-studentes naar de dichtsbijzijnde supermarktjes geweest in Chinatown om wat eten te halen en wat huishoudelijke spullen bij de
Dollar-Shop, bijna alles voor 1 dollar en je koopt voor 10 dollar dingen waarvan je als je weer buiten staat denkt; wat moet ik hier in vredesnaam mee. Een dergelijke toko als Euroland dus. Zo zit ik hier bijvoorbeeld met kookspatels terwijl ik helemaal geen pan heb en een kleine handdoek omdat ik nog geen grote handdoek had. Nu heb ik inmiddels ook een grote handdoek en de kleine zal ik nooit gebruiken. Na het shoppen zijn we weer teruggekeerd naar Webster Hall en leerde ik nog wat jongens kennen met wie ik een potje tafelvoetbal heb gespeeld in de
Lounge. Later heb ik nog het jointje Amerikaanse stijl gerookt waarmee ik mijn verhaal begon. Op moment van schrijven is ie al uitgewerkt en straks ga ik na een fijne douche lekker slapen op m'n supermatras! Tot een ander blogbericht en de groeten en kusjes waar je maar wilt van the Dutch guy. Ze noemen me hier trouwens Dice ipv Thijs, ik kan er mee leven. Hoii!
Hieronder trouwens wat foto's van het hele gebeuren. Ik heb ook wat filmpjes maar juist nu moet
Youtube de site tijdelijk offline hebben.
Een klein stukje van m'n slaapkamer, ik kijk uit op een binnenplaatsje, rechts het goddelijke matras.
Dit is vanuit de bus, een impressie van de huizen in de buurt van m'n school in Oakland.
En een stukje San Fransisco vanuit de bus, ZEER indrukwekkend.
Meer foto's en video's volgen!
